Τετάρτη 31 Μαΐου 2023

 

Το σώμα υμνεί τον έρωτα

 

                                                                    Του Βαγγέλη Σακέλλιου

                                                                 

 


«…χαμήλωσαν τα μάτια σου κι είχες το χαμογέλιο

που ανιστορούσαν ταπεινά ζωγράφοι αλλοτινοί…»

                                                            Γιώργος Σεφέρης, Ερωτικός λόγος

 

Οφείλονται χάριτες, για μια ακόμα φορά, στον καλό φίλο και πάντα ανήσυχο Νίκο Κορδόση που μας ξανάφερε στο Μεσολόγγι και στην «Διέξοδο».

Αυτή τη φορά ο λόγος ήταν εξόχως ερεθιστικός : η έκθεση απ’ την συλλογή του Σωτήρη Φέλιου με τον αισθαντικό τίτλο «Το σώμα υμνεί τον έρωτα». Κι όπως οι εμπνευστές της υπογραμμίζουν «…μια υμνολογία στο γυναικείο, πρωτίστως, σώμα με έργα τέχνης που προσκαλούν τον θεατή σε ένα ταξίδι ερωτικής ομορφιάς που εγείρει αρχέγονα συναισθήματα και σκέψεις για την ουσία της ανθρώπινης φύσης..»

Ο χρωστήρας του Γιώργου Ρόρρη, του Στέφανου Δασκαλάκη, του Αλέκου Λεβίδη, του Εδουάρδου Σακαγιάν, του Γιάννη Ψυχοπαίδη, του Χρήστου Μποκόρου, της Μαρίας Φιλοπούλου, του Γιάννη Μόραλη, της Μαριλίτσας Βλαχάκη, του Αλέκου Φασιανού, για να εστιάσω μόνο στις προτιμήσεις μου, υπόσχονται ένα αβέβαιο και εύθραυστο ταξίδι «εντός», μια διαδρομή αισθησιακής αναζήτησης, μια περιπλάνηση στις ηδονές και τις οδύνες της σάρκας, ένα βλέμμα μετέωρο στο πρόσωπο μιας έφηβης που αυθαδιάζει, ίδια η Λολίτα του Ναμπόκωφ, ή στο βαθιά ρυτιδωμένο πρόσωπο μιας γυναίκας παραιτημένης, ξέπνοης, ξεχασμένης. «Σώματα γυναικών ωσάν χρησμοί του πεπρωμένου», «γυναίκες που τις γδέρνει το φως». Ο μικρόκοσμος και ο αθέατος κόσμος του σώματος, ενός σώματος εκτεθειμένου, ενός σώματος στωικά καθημαγμένου, ενός σώματος που απομαγεύτηκε με τον χρόνο.

Ένα σώμα που υμνεί τον έρωτα, ομνύει στον έρωτα, θύει στον έρωτα.

 Μια ανεύρετη συναλληλία που πάλλεται εντός μας, με θεούς και δαίμονες, παρασυρμένη σέναν πολύχρωμο λαβύρινθο. Είναι οι αόρατες φωτοσκιάσεις που εγκλωβίζουν και εγκιβωτίζουν τη μνήμη, μια μνήμη βορά σε ηδονοβλεψίες της αίσθησης και της αφής.

Κυριακή 23 Απριλίου 2023

Ο Διονύσιος Σολωμός συναντά τον Ιωάννη - Ιάκωβο Μάγερ


 

Της  Δέσποινας Κανελλή – Κορδόση*

Χειμώνας του 1822. Η επανάσταση στην Ελλάδα καλά κρατεί! Το Μεσολόγγι ξεσηκωμένο βρίσκεται πολιορκημένο από τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιουταχή! Οι μπάλες των κανονιών καταστρέφουνε  την πόλη. Οι φλόγες ανεβαίνουνε  ψηλά και φωτίζουνε τη νύχτα.

Στην Ζάκυνθο,  ένας 24χρονος νεαρός  κάθεται στο λόφο του Στράνη και  αγναντεύει το πέλαγος.  Στο βάθος του ορίζοντα  ξεπροβάλλουνε  οι φλόγες του πολέμου.  Είναι το Μεσολόγγι. Οι λάμψεις του,   σπίθες  έμπνευσης για τον Σολωμό. Συμπάσχει με τους αγωνιστές και με τα μάτια της ψυχής του μετακομίζει στο αλωνάκι των  πολιορκημένων. Και  υποκλίνεται  στην γενναιότητα των μαχητών. 

Διέκρινε  την ώρα που πλησίαζε, τη  στιγμή που τα ανθρώπινα τελείωναν και τα υπερανθρώπινα ξεπρόβαλαν. 

Σάββατο 21 Μαΐου 2022

 

Ήταν και οι δύο τους φιλέλληνες

                             Του Νίκου Κορδόση*

Πέρασαν δύο  αιώνες από τον Απρίλη του 1824 που στο Μεσολόγγι, στη μικρή αυτή ισοθαλάσσια πολιτεία, πέθανε ο διάσημος  Τζώρτζ Γκόρντον Μπάυρον. Ο αγγλόφωνος ποιητής που ενσάρκωνε τον ρομαντισμό, που οι γυναίκες τον λάτρευαν και οι άντρες τον ζήλευαν. Ο  γνωστός σε όλους ως Λόρδος Βύρων.

 


Το γεγονός αυτό, πέρα από τη βαθειά συναισθηματική του πλευρά, είχε και μια μεγάλη πολιτική και ιστορική σημασία. Άλλαξε εν μέρει  για την Ελλάδα τη ροή των γεγονότων της ιστορίας. 

Τρίτη 5 Απριλίου 2022

 

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας αυτόχειρας  ξανθός ιππότης και ελληνολάτρης ουτοπιστής

                                                            Του Γιάννη Μπαρδάκη*

 


 

«Ο Γιαννόπουλος ήταν ένας ωραιότατος νέος, λεβέντης κυπαρισσόκορμος, αλαβάστρινος, με θαυμάσια σαγηνευτικά, γαλανά μάτια, ένας αρχαίος Έλληνας με περιβολή δανδή, δικής του συνθέσεως, ζακέτα γκρι-περλ, χιονάτο πλαστρόν, που διετηρείτο πάντοτε άσπιλο και, αντί άνθους, ένα... γαϊδουράγκαθο στην κομβιοδόχη. Ήταν μια εμφάνιση άφθαστα κομψή, φυσικά εντυπωσιακή και παρ' όλη την ιδιορρυθμία της αντρίκια κι' επιβλητική. Και σπανίως ψυχή ήταν τόσον εναρμονισμένη με το εξωτερικό του ανθρώπου, όπως η δική του: Αγνός, ανεπίληπτος, υψηλόφρων, ευγενής  και αβρός…….».  Έτσι περιγράφει  στο περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία» του 1953 ο Σπύρος Μελάς τον Περικλή Γιαννόπουλο.

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022

ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

                                                  Του Γιάννη Μπαρδάκη

 

                                 «Αγάπα και ξεφάντωνε και δούλεψε και ζήσε

Και προσηλώσου στη ζωή σαν το κισσό στο δέντρο

 Και δέσου  με τη γην, στρείδι στο βράχο επάνω

Και μη σε μέλει που θα πας τα μάτια σου όταν κλείσης».

 


      Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας που έφυγε ο πνευματικός φάρος της Ελλάδας Κωστής Παλαμάς.

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2021

ΜΙΝΩΣ ΖΩΤΟΣ - Μια τραγική μορφή των ελληνικών γραμμάτων

 

                                                     


 

                                                    Του Γιάννη Μπαρδάκη*

«Εγώ πεθαίνω. Θα χαθεί στης γης την αγκαλιά

η πιο γλυκειά και παιδική ψυχή του κόσμου.

Όμως δεν κλαίω παρά όσα χάδια και φιλιά

μου ανήκαν και μου κλέβει ο θάνατός μου.